بازی اپیک Epic چیست؟

Epic از ریشه اپوخه به معنای تعلیق است. تکنیکی برای جداشدن از جریان سیال زندگی و لحظه ای تعمق درسیر رویدادهای اطراف.

برشت از این مفهوم به متدی از بازیگری روایی رسید که اساسش فاصله گزاری با نقش بود. اپیک اما به معنای حماسه نیز هست. حماسی کردن یک نقش از طریق صیقل زدن (استیلوس) و پالودن کنش از زواید دراماتیک. در اینجا ارتباطیست بین استیلیزاسیون ( فشرده سازی) و روش بازی اپیک.

بدن و بیان صیقل میخورند، فشرده و موجز، و در همان حال به حس تبدیل میشوند.

بازیگر به تیری در کمان میماند که هر لحظه انرژی را از صحنه گرفته و به فضا شلیک میکند. بازی اپیک ذاتا غریب است.

تنانه گی تیز وار با برندگی بدن آمیخته شده و سرعت عمل و تیزهوشی بازیگر در بکارگیری زمان و حرکت در فضا معیار قرار میگیرد.

هدف از این همه نفوذ به ضمیر نا آگاه بیننده است. چرا که ترکیب کاریزما و اپیک (حماسه) میتواند تماشاگر را مسحور کند.

این یک بازی روایی و عقلایی به مفهوم برشتی آن نیست بلکه بر عکس سرشار از شور و غوغاست. مثل لحظه ای که سوسن تسلیمی با شمشیر بسوی دریا هجوم میبرد تا عشقش را از امواج خروشان باز پس گیرد (در چریکه تارا) یا ان هنگام که دو فوج از زنان کارگر تنباکو در فیلم کارمن سائورا با زبان فلامنکو به مصاف هم میروند وحتی کمی نزدیکترآنزمان که میکاییل شهرستانی در سحوری دکتر صادقی طبل مینواخت و پا به زمین میکوبید تا ما را با ذات آیین پیوند دهد… بازی اپیک در معنای حماسی گزیده گو و ایهامیست. وهم آن از اپوخه میاید. در میان دو حرکت ساکن باش. و در میان دو سکون کوتاه عمل کن.

فرصت درازگویی نیست.
تو با زمان درآویخته ای.

به قلم استاد مهدی ارجمند